Finally Now
"พี่ซันนี่ เราเลิกกันเถอะนะ"
"...."
"พี่ไม่เคยรักฉันเลย"
"...."
นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่ฉันได้ยิน ก่อนที่จะเห็นเพียงแค่แผ่นหลังของเธอเดินจากไป..
แผ่นหลังของเธอที่ฉันรักมากที่สุด..ชเว ซูยอง..
........................
.............
.....
ฉันอี ซุนคยู หรือซันนี่ผู้ร่าเริง..มีหลายคนถามว่าทำไมฉันถึงร่าเริงได้อยู่ตลอดเวลา ดวงตาของฉันมักจะยิ้มตามเวลาที่ฉันยิ้ม
ทำให้ผู้คนรอบข้างมีความสุข..ฉันวิ่งตามความฝันของตัวเองไปพร้อมๆกับเหล่าเพื่อนๆอีกแปดคน..
แต่มีเพียงคนเดียวที่ทำให้ฉันเป็นฉันอยู่ในตอนนี้..เป็นซันนี่ผู้ร่าเริง..ของเธอ..
"ฉันชอบเวลาที่พี่ยิ้ม"
..งั้นฉันจะยิ้มกว้างๆเลยนะ..
"ฉันชอบเวลาที่พี่หัวเราะจัง รู้สึกว่าโลกมันสดใสไปหมดเลย"
..งั้นฉันจะหัวเราะทุกวันเลย..
แค่มีเธอก้าวเข้ามาในชีวิต ฉันเองก็ไม่รู้แล้วว่าจะเศร้าเสียใจได้ยังไง เพราะเธอใช่ไหมที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้..
แล้วก็เป็นเพราะเธอใช่ไหม..ที่พรากรอยยิ้มไปจากฉัน..ไม่สิ..อาจจะเป็นเพราะ..ตัวฉันเอง..
"ซันนี่ ทำไมเธอไม่ยิ้มเลยละ เหนื่อยมากหรอ?"
เสียงของแทยอน หัวหน้าวงตัวน้อยที่คอยเป็นห่วงฉันตลอดเวลาระหว่างการบันทึกเทปรายการเพลงรายการหนึ่ง..
ร่างสูงที่คุ้นตา..คนที่ทำให้ฉันยิ้มได้คนนั้น..ไม่มา..
"ไม่มีอะไรหรอก แทแท ฉันแค่เหนื่อยนิดหน่อยน่ะ"
ฉันตอบพลางยิ้ม..ยิ้มที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่ามันเป็นยังไงในตอนนี้..ยิ้มที่ไม่ใช่ยิ้มของซันนี่..ขอโทษนะ แทแท ที่ฉันต้องทำให้เธอเป็นห่วง..
แต่ตอนนี้ฉันเองก็อาจจะลืมวิธียิ้มไปแล้ว..ลืมไปจนหมด..ตั้งแต่เธอเดินจากฉันไป..
"เราเลิกกันเถอะนะ"
ฉันรู้ดีว่าฉันไม่เคยทำตัวเป็นคนรักที่ดี..ไม่เคยออดอ้อนเอาใจ..ไม่เคยบอกรัก..ไม่เคยแม้แต่จะฟังคำพูดของเธอ..
"พี่ไม่เคยรักฉันเลย"
ฉันยิ้มเพราะเธอรักมัน..ฉันหัวเราะเพราะเธอเคยบอกว่าชอบมัน..ฉันมันคงเห็นแก่ตัวมากเกินไปที่สามารถทำให้เธอได้แค่นี้..
แต่มันก็สมควรแล้วใช่ไหม..ซูยอง..สมควรแล้วที่เธอจะหมดรักฉัน..ฉันมันดื้อนี่นะ..ฉันมันเอาแต่ใจนี่นะ..ฉันเองสินะ..
ที่ไม่เคยทำอะไรให้เธอเลย..คนที่ทำให้เธอร้องไห้บ่อยๆ ก็ฉันคนนี้..คนที่ทำให้เธอเป็นห่วงจนว้าวุ่น..ก็ฉันคนนี้..คนที่เอาแต่ใจ.โมโหใส่เธออยู่เรื่อย..
...ก็ฉันคนนี้...
เหนื่อยแล้วสินะ..เหนื่อยที่จะรักคนเอาแต่ใจคนนี้แล้วใช่ไหม..ขอโทษนะ..ฉันขอโทษ..ฉันมันคนเห็นแก่ตัวที่รั้งเธอเอาไว้จนถึงตอนนี้..
ไปเถอะนะ..ถ้าเธอมีคนที่สามารถดูแลเธอได้ดีกว่าฉัน..สามารถมอบความรักให้เธอได้มากกว่าฉัน..
แต่รู้อะไรไหม..
จนถึงตอนนี้..เมื่อไม่มีเธอแล้ว..ฉันก็ไม่สามารถยิ้มได้อีก..ไม่สามารถหัวเราะได้อีก..
เมื่อไม่มีเธอ ชเว ซูยอง..ฉันก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะเพื่อใคร..ฉันจะยิ้มได้อย่างไร..
ไม่มีเธอ..ลี ซุนคยู ซันนี่ผู้ร่าเริง..ก็ไม่มีตัวตนอีกต่อไป..
เพราะเธอมีความหมายสำหรับฉันมากมายกว่าที่เธอคิด..
แต่แล้ว..จนนาทีสุดท้าย..
คนเห็นแก่ตัวอย่างฉันก็ไม่สามารถพูดออกไปได้..เมื่อเห็นเธอเดินไปกับเขา..
ฉันคงทำได้แค่ยิ้ม..ยิ้มสุดท้ายที่เธอเคยรัก..
..ซูยอง..ฉันรักเธอ..
FIN
........................................
คุย~
เอาเรื่องสั้นๆ เศร้าๆ ไปอ่านแก้ขัดก่อนนะค่ะ
รอพิมพ์เรื่อง Saying ' you love me ' ไปพลางๆ ฮี่ๆ
ถ้ายังพิมพ์ไม่เสร็จ จะทยอยเอาเรื่องสั้นๆ ที่แต่งไว้มาให้อ่านแก้ขัดกันไปก่อนนะคะ
ขอบคุณค่ะ ^^
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น